Tehnički iskoristiv energetski potencijal za konverziju energije Sunca u toplotnu energiju (za pripremu tople vode i druge namene) je procenjen na 0,194 miliona ten (tona ekvivalentne nafte) godišnje uz pretpostavku primene solarnih termalnih kolektora na 50% raspoloživih objekata u zemlji. Što se tiče proizvodnje električne energije, osnovno tehničko ograničenje, kao i u slučaju vetra, predstavlja mogućnost elektroenergetskog sistema da ovu energiju prihvati u letnjim mesecima, pošto je u pitanju varijabilna proizvodnja.
Na osnovu trenutno raspoloživih kapaciteta elektroenergetskog sistema Republike Srbije za obezbeđenje tercijalne rezerve usvojeno je da je maksimalni tehnički iskoristiv kapacitet solarnih elektrana 450 MW, odnosno njihov tehnički iskoristiv potencijal iznosi 540 GWh/godišnje (0,046 Mtoe/godišnje).
Na većem delu teritorije Republike Srbije broj časova sunčevog zračenja znatno je veći nego u mnogim evropskim zemljama (između 1.500 i 2.200 časova godišnje). Prosečan intenzitet sunčevog zračenja na teritoriji Republike Srbije se kreće od 1,1 kWh/m2/dan na severu do 1,7 kWh/m2/dan na jugu - tokom januara, a od 5,9 do 6,6 kWh/m2/dan - tokom jula. Na godišnjem nivou, prosečna vrednost energije zračenja iznosi od 1.200 kWh/m2/godišnje u severozapadnoj Srbiji, do 1.550 kWh/m2/godišnje u jugoistočnoj Srbiji, dok u centralnom delu iznosi oko 1.400 kWh/m2/godišnje.
Tehnički iskoristivi potencijal energije sunčevog zračenja za proizvodnju električne energije je promenljiva veličina koja će zavisiti od dinamike kojom se budu razvijale prenosna i distributivna mreža elektroenergetskog sistema Republike Srbije. Izgradnja novih konvencionalnih elektroenergetskih kapaciteta (ugalj, prirodni gas, velike hidroelektrane), a posebno reverzibilnih hidroelektrana (RHE Bistrica i/ili Đerdap 3), će značajno povećati tehnički raspoloživ potencijal ovih intermitentnih izvora, zbog proširenja mogućnosti balansiranja snaga u sistemu. Značajnu primenu solarnih elektrana dalo bi i zakonsko uređenje principa neto merenja za potrošnju električne energije za male potrošače (net-metering sistem), gde bi se kao glavni izvori energije na strani krajnjih potrošača javljali upravo fotonaponski sistemi.
Vrednost od 10 MW solarnih elektrana je usvojena kao ciljna vrednost za 2020. godinu u Nacionalnom akcionom planu za korišćenje obnovljivih izvora energije[11], i kao maksimalna instalisana snaga svih elektrana na solarnu energiju za koje mogu steći status povlašćenog proizvođača, odnosno privremenog povlašćenog proizvođača u Srbiji[12]. Ovo ograničenje se u praksi često naziva "kvota za solar". S obzirom da je do 2016. godine već podneto toliko zahteva za sticanje statusa privremenog povlašćenog proizvođača da je njihova vrednost prevazišla 10 MW, kao i da postoji određeni broj solarnih elektrana koje nisu statistički obrađene jer nemaju status povlašćenog proizvođača, može se zaključiti da je Srbija u oblasti energije iz solarnih elektrana već ostvarila planirani cilj za 2020. godinu.
O značaju solarnih elektrana za dostizanje nacionalnih ciljeva iz OIE jasno govori i činjenica da je do sredine 2018. godine čak 105 solarnih elektrana steklo status povlašćenog proizvođača, a ukupno instalisana snaga svih tih elektrana ne premašuje 10 MW, a vrlo je primetno veliko interesovanje investitora za izgradnju novih kapaciteta. Ovako veliko interesovanje ukazuje na veliki privredni i socijalni značaj, a realan kapacitet za nove projekte postoji.
Na osnovu iznetog, zaključuje se da će i nakon 2020. kao ciljne godine u oblasti OIE, biti moguća izgradnja novih solarnih elektrana u Srbiji, što će svakako pozitivno uticati na razvoj privredne aktivnosti u ovoj oblasti.